Gofry. Zaufanie.

Człowiek uczy się z każdym nowym dniem innych rzeczy. Dziś uczymy takich rzeczy jak języki, poznajemy style taneczne czy zagłębiami tajniki fotografii. Jest coś co się nie zmienia- całe życie Nas nieustannie zaskakuje i nie raz daje w kość. Czasami zastanawiam się czy warto darzyć kogoś zaufaniem? Co to znaczny komuś zaufać?  Powoli zbiegiem nie lat, nie miesięcy a dni - upewniam się w tym, że należy patrzeć komu się ufa. Widzę że fronty szybko się zmieniają a ja ? Trwam niczym okręt, który powoli tonie. Doświadczenie Nas uczy, daje Nam wskazówki jaką drogą podążać aby ponownie nie zbłądzić. 

Są chwile takie jak ta, gdy niewiele rzeczy sprawia że chcesz coś zrobić dla innych a zwłaszcza dla siebie. Gdy nic tak cię nie cieszy jak kołdra czy ciepły koc, owinięty jak najściślej  twojego ciała a ty wyglądasz niczym mała poczwarka.  Lubię takie dni, gdy nie muszę patrzeć nerwowo na zegarek czy najzwyczajniej świecie gdzieś zdążę. Gdy nie muszę dbać o to czy dostatecznie dobrze zamaskowałam niedoskonałości mojej cery. Lubię ten stan. Kiedy nie myślę, zbyt wiele o otaczającej mnie rzeczywistości.

W takich chwilach całkowitej próby oderwania się od tu i teraz, zastanawiam się czy warto ufać? Jednocześnie nie bojąc się kolejnego rozczarowania kolejną porażką? 

Składniki:

• 2 szklanki mąki
• 2 szklanki mleka
• 2 jajka
• 6 łyżek oleju
• 1 łyżeczka proszku do pieczenia
• 1 łyżka cukru
• szczypta soli

Przygotowanie:

Miksujemy razem mąkę, żółtka, mleko, olej, proszek, cukier i sól do uzyskania jednolitej masy. Białko ubijamy na sztywno i delikatnie mieszamy z ciastem. Smażymy partiami w gofrownicy, uprzednio posmarowanej odrobiną oleju. Podajemy z ulubionymi dodatkami.

Deser, Śniadanie